به عمقت برو، در بزن و بپرس قلبت چه می¬داند.  ویلیام شکسپیر

آن هاکه دیگران را نصیحت می کنند؛ اغلب خودشان محتاج نصیحت و اندرزاند...

آن کس که مال مرا بدزدد، چیز بی ارزشی را ربوده‌است، اما آن که نام نیک مرا برباید، جزئی از وجود مرا می‌برد که او را غنی نمی‌کند اما در واقع مرا حقیر می‌سازد. "ويليام شكسپير"

هیچ چیز را به راستی نتوان ازآن خود دانست  مگر مرگ را وآن قطعه زمین کوچک بی حاصل را که پوست و استخوان ما در نقاب آن نهان خواهد شد... (ویلیام شکسپیر)

به دختران شیر سگ دهید شاید در بزرگسالی وفا بیاموزند. (شکسپیر)

نه وام می دهم نه وام می ستانم؛ زیرا وام راهی است بسوی تباهی.

به همه عشق بورز ، به تعداد کمی اعتماد کن ، به هیچکس بدی نکن.

از دست دادن امیدی پوچ و آرزوئی محال ، خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است.

کسی را که دوست داری آزادش بگذار ،اگر قسمت تو باشد برمی گردد وگرنه بدان که از اول مال تو نبوده است.

هرگز از شنیدن آنچه شرافتمندانه انجام داده اى، شرم نداشته باش

برای دشمنانت کوره را آنقدر داغ مکن که حرارتش خودت را هم بسوزاند.

جوانی جرعه ای است فرح انگیز ولی حیف که به پیری آمیخته می‌شود.

تملق خوراک ابلهان است.

ای فتنه و فساد تو چه زود در اندیشه مردان نومید رخنه می‌کنی.

هرکس فقیر و قانع باشد ثروتمند است.

آیا می‌دانید که انسان چیست؟ آیا نسب و زیبایی و خوش اندامی‌و سخنگویی و مردانگی و دانشوری و بزرگ منشی و فضیلت و جوانی و کَرم و چیزهای دیگری از این قبیل، نمک و چاشنی یک انسان نیستند؟